Het is vandaag 28 juli. Eindelijk is het vrijdag en is de week, die voor mij nogal stormachtig verliep, voorbij.
Een week met bijzondere gebeurtenissen. Allereerst had ik me vorige week donderdagavond via de mail me per direct afgemeld als kernteamlid van de Oogvereniging Groningen. Op maandag stuurde ik het landelijk bureau van de Oogvereniging een mail met dezelfde boodschap. Ik blijf wel het Oogcafé Westerkwartier organiseren, maar verder trek ik me volledig terug uit alle verdere activiteiten, zowel regionaal als landelijk.
Dit heeft wel een reden. Dat heb ik het kernteam tijdens de Benen Op Tafel vergadering van 13 juli al medegedeeld. Ok. Toen zei ik dat ik tot het eind van het jaar nog actief in het kernteam blijf, maar doordat mijn boodschap naar mijn gevoel niet goed is overgekomen en te weinig ruimte heb gekregen om de reden goed te vertellen, heb ik na een week diep nadenken de knoop doorgehakt. Ik kap dus meteen.
Verder was ik afgelopen dinsdag naar de neuroloog geweest. Dit heb je dinsdagavond op mijn blog kunnen lezen wat hiervan de uitslag was. Alleen kreeg ik gisteren het gehele medisch dossier toegestuurd. Daar staat nogal wat in. Dat ik Kyfo-Scoliose heb, dat mijn nek vergroeid is aan mijn wervelkolom en daardoor een stuk korter is dan normaal, dat in 1977 het Klippen-Feil Syndroom is ontdekt en natuurlijk als laatste de ontdekking van de UCHL1-mutatie, met alle toekomstige gevolgen van dien.
Als laatste word ik de laatste tijd nogal aangevallen door aardig wat personen. Zowel fysiek als via social media. Waarom? Geen idee. Ik heb in ieder geval in 3 weken tijd 93 personen uit mijn FB-vriendenlijst verwijderd. Ik ben er wel klaar mee. Het is in ieder geval nu wel zo, dat ik me door geen 1 meer laat sollen. Ik kies mijn eigen route en staat het sommige mensen niet aan, dan is dat maar jammer.
Gelukkig heb ik nog wel echte vrienden waar ik echt wat aan heb. Waar ik de steun nog van voel en krijg. Daar ben ik al heel gelukkig mee. Ja, uiteraard heb ik ook familie, maar dat is ook weer een bijzonder verhaal.
In ieder geval ben ik blij dat ik mijn allerliefste Anne bij me heb. Zij steunt me van alle kanten. Zij baalt er ook van dat er een aantal mensen het nodig vinden om me zo aan te vallen en me respectloos te behandelen.
Ik ben blij met mijn eigen wereld dat radiomaken heet. Gisteren was ik weer lekker bezig met een nieuwe aflevering voor mijn Oor voor Omgeving. Het lekker rondstruinen in de muziek, lekker de boel aan elkaar praten en aan elkaar lassen is werkelijk geweldig mooi werk. Even de keiharde wereld verlaten en lekker werken met mijn allermooiste hobby.
Zondagmiddag besteed ik in mijn radioprogramma wat aandacht aan het concert van Jean-Michel Jarre, 30 jaar geleden op Mont Saint Michel. Daar was ik namelijk bij. Het concert begon die woensdagavond om 22.18 uur en als ik het begin hoor van dit concert, de geweldige dreunen en het begin van Chronologie I, dan krijg ik alweer de kippenvel die ik toen ook kreeg op 28 juli 1993.
Daarom vind ik het leuk om je het concert op Mont Saint Michel ook laten beleven. In die tijd had je nog geen mobiele telefoon, geen Twitter, geen Facebook, maar je had gewoon wel respect naar iedereen die je op zo’n sfeervolle concertavond ontmoet.
Bonne nuit!
Dagafsluiting: Jean-Michel Jarre - Mont Saint Michel Europe in Concert 28 juli 1993.
Laatst vernieuwd: 28 Jul 2023 om 20:53
Ik heb inmiddels al honderden blogs geschreven en (bijna) dagelijks komt er weer een nieuwe bij.
Daarom heb ik een handig mini-menu laten maken zodat jullie eenvoudig per categorie mijn blogs kunnen lezen.
Veel plezier!