Blog

2024. Wat is het allemaal snel gegaan. Een jaar met nieuwe ontdekkingen, met grote en emotionele beslissingen, maar ook met hele mooie en bijzondere momenten. Je raadt het al, mijn jaaroverzicht is klaar en om het aan jou te laten lezen.

 

Ik kan wel zeggen dat dit jaar voor mij nogal verwarrend begon. Het begon namelijk zonder mijn boezemvriend Ebel. Hij overleed 2 december vorig jaar en als eerbetoon begon ik mijn allereerste uitzending van dit jaar van Oor voor Omgeving met een plaat dat Ebel zo mooi vond. Het jaar waar ik zeker aan moest wennen.

 

Ik schrijf mijn jaaroverzicht op een misschien onlogische volgorde, maar ach, het is wel een compleet verhaal geworden en daar gaat het mij om.

 

21 mei is voor mij een speciale datum. Toen is me verteld dat ik een nogal unieke aandoening heb. De SPG79a. Daar lopen maar 70 mensen van rond op deze aardbol. SPG staat voor Spastische Paraparese Gang. Dit is een genetische afwijking. Het is 1 van de redenen dat ik bijna blind ben. Ook kan ik minder goed gaan lopen en kan ik ook trillingen krijgen in mijn onderarmen en nek. Deze aandoening zorgt er voor dat mijn kleine hersenen krimpen. Hierdoor raken sommige zenuwen beschadigd. Mijn zicht is al erg slecht en sinds een tweetal maanden heb ik ook al wat trillingen in mijn onderarmen, zowel rechts als links.

 

Toen de neuroloog van het UMCG me dit allemaal vertelde, dacht ik dat het een bepaalde toekomstvisie van me kan zijn, maar dat ik nu ook al lichtelijk begin te trillen baadt me wel wat zorgen. Het radiomaken is mijn grootste hobby en af en toe tril ik wel wat tijdens het in elkaar mixen van een aflevering. Ik voel me verder goed. Geen kwaaltjes en zo, maar hopelijk blijft het trillen een beetje op de achtergrond het komende jaar.

 

In juni heb ik definitief afscheid genomen van mijn familie. Ik had op 1 juni mijn moeder aan de telefoon. Ik belde haar om te vertellen wat er met mij allemaal aan de hand is. Mijn moeder bagatelliseerde het SPG79a nogal. Dit was niet voor het eerst. Ook begrijpt mijn gehele familie me niet. Alles wat ik doe vinden ze maar niks. Op 3 juni schreef ik op mijn Blog over mijn definitieve beslissing. Ik heb het jarenlang binnen de familie proberen te houden. Je hangt niet zomaar alles aan de grote klok, maar na ruim 15 jaar knok ik al voor een beetje respect binnen mijn familie. Ik reeg de wereld verwijten dat ik bepaalde dingen niet goed had gedaan. Ik vertelde dat ik een paar jaar geleden bij wat momenten mijn excuses had aangeboden die ook toen werden gerespecteerd en nu kwamen ze er dit voorjaar alweer op terug. Dit was voor mij de druppel. De titel van mijn Blog was toen ook: Het zwarte schaap trekt het niet meer. Ik krijg overal de schuld van.

 

Na ruim 50 jaar altijd maar moeten bewijzen dat ik het goed heb bedoeld en dan dit jaar nog even een flinke deksel op mijn neus krijgen. Ik ben ook maar een mens. Ik probeer de balletjes allemaal in de lucht te houden, maar na 3 juni dit jaar zijn ze dus op de grond gevallen en zijn ze weg gerold..

 

Dit besluit luchtte wel op. Nu hoef ik me niet meer in bochten te wringen. Kan ik me zelf zijn en blijven en ga ik gewoon door met mijn leven die heerlijk in elkaar zit. Anne is mijn rots in de branding. Ze snapt het ook heel goed dat ik mijn familie de rug heb toegekeerd.

 

Januari was ook de maand van het afscheid nemen van 2 vrijwilligerstaken. Ik had vrijdag 19 januari een etentje van de Streekproductenmarkt Nienoord. Die avond nam ik ook officieel afscheid van het bestuur. Het kostte me op den duur te veel tijd om het PR-werk voor deze prachtige streekmarkt goed te kunnen blijven uitvoeren. Ik kreeg een prachtige rode wijn. Diezelfde week, dinsdag 16 januari, nam ik in De Klikspaan, een kroeg in Groningen, afscheid van de Oogvereniging Groningen. Geert, voorzitter van deze regiogroep, mijn lieve Anne en ik hadden een hele fijne avond. Ik kreeg nog een leuk cadeau, een theaterbon. Dat komt altijd goed van pas natuurlijk. Het vrijwilligerswerk heb ik met al mijn passie uitgevoerd, maar het was goed om er deels mee te stoppen. Ik doe nu nog wat voor het Platform Toegankelijk Westerkwartier en ben ik vrijwilliger van de projectgroep Mobiliteit van zaVie.

 

Natuurlijk zijn er ook leuke dingen gaande geweest in 2024. Ik heb mijn laatste verjaardag als vijftiger gevierd in Egmond Aan Zee. Bert Kuiper ging gezellig met ons mee en hij logeerde uiteraard in hetzelfde hotel Golfzang en was onze super begeleider. Una en Devon kwamen op mijn verjaardag er ook gezellig bij om met z’n vijven uiteten te gaan. bij Eazee. De laatste dag in Egmond werd voor mij afgesloten door de gezellige medewerkersbijeenkomst in Hilversum. De jaarlijkse meeting van de Radio Duivenstraat collega’s was weer gezellig en nuttig. en waren we goed verwend door Huub en Rosilde. Anne en Bert Kuiper gingen die dag door naar de dierentuin Amersfoort.

 

Op 8 november heb ik iets bijzonders bijgewoond. De zelfrijdende bus. Geen chauffeur die door een parcours rijdt, maar helemaal uit zichzelf. Het was een kennismaking waar ik echt naar uit keek. Ik als OV-mannetje moet het eens geprobeerd hebben. Het is gelukt. De bus reed wel langzaam en remde nogal vaak, maar de voetganger die overstak, heeft het overleefd, want de bus stopte keurig. Ok, een vuilcontainer die langs het parcours stond, werd ook als obstakel gezien, maar het ritje verliep keurig. Weer een ervaring rijker.

 

Hartmut kwam 30 oktober bij ons thuis op bezoek. Hij nam zijn NAS mee. Dat is een soort server waar je bestanden op kunt kopiëren en omdat ik nogal veel muziek heb gedigitaliseerd, is zo’n 2TB opslagsysteem super handig. Nu ben ik niet meer afhankelijk van mijn iCloud. Als het internet eruit ligt, kan ik nog wel bij mijn muziek. Ideaal. Ik ben er dus reuze blij mee en dat dankzij mijn grote vriend Hartmut.

 

7 augustus was echt een feestdag. We vierden ons Houten-huwelijk. Una, Devon, Lique en Felix en ons zelf natuurlijk, gingen we uiteten bij De Pannenkoekenburcht Nienoord in Leek. Una was mijn getuige tijdens de trouwceremonie en Lique was Anne haar getuige. Hoe mooi is het nou om ons 5 jarig huwelijk te vieren met dit clubje. Het was heerlijk vertoeven. Elkaar goed bijgepraat en het was zo gezellig, dat de avond om vloog.

 

Niet alleen tijdens mijn verjaardag waren we in Egmond Aan Zee, maar ook in het weekend van 9 tot 12 februari. We vierden daar ons 6-jarige relatie. Una en Devon kwamen ons die vrijdag al bezoeken en ze bleven ook een nachtje slapen in hetzelfde hotel waar Anne en ik verbleven. Hotel De Boei. Het was als vanouds. Gezellig en ondanks dat Anne wat ziekjes was, werd het wel een mooi weekend. De Santa Suzanna, een rood wijntje, was weer ontzettend lekker.

 

Ik heb ruim 16 jaar bij de Noordelijke Ontwikkelingsmaatschappij (NOM) gewerkt. Dit jaar bestaat de NOM 50 jaar en daarom was er op 8 oktober een reünie georganiseerd in de Puddingfabriek in de stad Groningen. Dit was precies zo gegaan als dat ik had gehoopt. Ik sprak veel oud-collega’s en iedereen sprak me ook wel aan, want dit lukte mezelf niet om mijn vaste clubje binnen de NOM  te vinden vanwege de vele mensen en mijn kippigheid werkte ook niet mee. De avond was super gezellig. Ook een quiz gedaan. Daarin werden bepaalde feiten gevraagd en als je daar een goed antwoord op kon geven kreeg je uiteraard een punt. Zo waren er iets van 10 vragen. Er waren meerdere groepjes en ik zat in de groep Broodje Hartmut. Ons groepje heeft niet gewonnen, maar we hadden er wel veel lol mee.

 

Ik heb ook wat leuke concerten bezocht. Spinvis op 8 februari, dus 1 dag voor ons Egmond-weekend, Venice zag ik op 21 maart en Roos Rebergen zie ik aanstaande zaterdag nog. Het was dit jaar dus niet zo druk omtrent het concertleventje. Het concert van Spinvis was heel bijzonder. Saartje van Kemp en Eric de Jong stonden alleen op het podium van de kleine zaal. Knus en zeker indrukwekkend. Ron en Rieneke gingen met me mee. Anne bleef dit keer thuis. Op 21 maart zag ik Venice voor de 14de keer. De heren zijn altijd goed bij stem. De concerten duren ook altijd iets van 2 uur en 15 minuten en daarna ook nog een meet & greet. Ook Ron ging met me mee die avond. We hebben de meet & greet dit keer maar overgeslagen. Op 6 april was ik samen met Hartmut bij de voorstelling van Daniel Lohues in 't Kielzog te Hoogezand en 10 april was ik samen met Danny naar de allerlaatste voorstelling van Youp van 't Hek. Dit was wel een bijzonder mooie en leuke avond in de mooie Stadsschouwburg Groningen.

 

Komend jaar ga ik wel wat meer concerten bezoeken. Alison Moyet komt op 8 april naar De Oosterpoort Groningen, Jeff Wayne met zijn War Of The Worlds komt 22 april in Ahoy Rotterdam en Level 42 ga ik 2 november voor de 14e keer bezoeken, dit keer ook weer in De Oosterpoort Groningen. Dus een mooi vooruitzicht dacht ik zo.

 

Nu is het bijna Kerst en is dit jaar bijna voorbij. Ik ga lekker door met radiomaken, trillend of niet. Heb ik al een leuk idee om op een bijzondere manier mijn zestigste verjaardag te gaan vieren en gaan we uiteraard nog regelmatig lekker uiteten. ;)

 

Ik wens je een gezellige Kerst en een fantastisch mooi begin van 2025. Wees voorzichtig met dat vreselijke vuurwerk en op naar een gezond, gezellig, vredig en bijzonder Nieuwjaar.

 

Als jaarafsluiting heb ik het volgende liedje voor je klaarstaan. Hopelijk word ik door wat meer mensen het komende jaar begrepen. Ik heb ook maar een klein hart.

 

Jaarafsluiting: Alex Roeka - Dit kleine hart van mij.

Laatst vernieuwd: 16 Dec 2024 om 21:29