Blog

Wat kan een dag na een dag toch vreemd, maar wel bijzonder aanvoelen. Werkelijk, ik ben er vandaag de gehele dag nog van onder de indruk.

 

Gisteren had ik een hele bijzondere dag. Er was een reünie van de dansscholen die 40 jaar geleden nog in Hoogezand nog super populair waren. Dansschool van der Vlag en Dansschool Heuving.

 

Ik heb zelf 10 jaar op Dansschool Heuving gedanst. Stijldansen. We hadden in die tijd ook een vaste dansgroep en ik mag wel zeggen dat dit 10 prachtige jaren waren. Heel veel geleerd natuurlijk omtrent de verschillende ballroom- en Latin-American dansen, maar ook de vriendschappen die toen ontstonden.

 

Ik had een kamer gereserveerd bij Hotel Faber, want de dansavond was in dezelfde zaal waar ik van 1980 tot voorjaar 1990 heb gedanst en dat was dus ook in Hotel Faber. Om 16.00 uur was ik er wel en na het verkennen van mijn kamer, ging ik dineren in het restaurant. Daar kwam ik Peter Wolffers tegen. Hij was toen de dansleraar. Het was een ontzettend leuke ontmoeting. Even kort met elkaar gesproken, want we kwamen elkaar toch ook wel weer tegen tijdens de dansavond.

 

Om 19.30 uur was de inloop van deze dansavond en rond die tijd was ik er ook wel. Meteen kennis gemaakt met Inge Blauw, de dochter van Janet en Tjerry. Het leuke is, dat ik nog heb gedanst met haar moeder, dus met Janet. Het was natuurlijk heel mooi  en bijzonder om haar weer eens te zien. Het was een feest van herkenning. Janet herkende me meteen en Tjerry was net zo enthousiast. Janet zocht een leuk plekje voor mij in de zaal en gelukkig kreeg ik leuke mensen aan mijn tafeltje. Ik kende ze niet, maar eenmaal voorgesteld, begonnen we wel meteen te praten over de danslessen van vroeger.

 

Toen begon de dansavond. Culture Club met Karma Chameleon was de eerste plaat dat werd gedraaid. Voor de Heuving-gangers een super bekende Quickstep. Hierdoor kwamen bij mij meteen de herinneringen weer boven. Ik heb daar enorm veel op gedanst.

 

Een paar platen verder, werd ik door een leuke dame gevraagd om met haar te gaan dansen. Joan. Ik kende haar niet, maar tijdens het dansen leerde ik haar wel wat kennen. Het dansen ging redelijk. Ik kon het allemaal niet goed meer zien, maar gelukkig stuurde Joan me regelmatig de goeie kant op. Normaliter moet de man leiden, maar dat lukte me niet meer, daar ik het dus niet allemaal meer kan overzien. Na deze Quickstep bracht Joan me weer naar mijn tafeltje en ik heb haar niet meer getroffen op deze avond.

 

Zo heb ik ook nog met Janet gedanst. Bepaalde figuren kenden we nog wel en dat vond ik eigenlijk wel heel bijzonder. Na zoveel jaar, zit het er toch nog wel een beetje in. Misschien komt het ook wel door mijn laarsjes. Hahah. IK had namelijk mijn laarsjes aan waar ik in de jaren 80 ook mee heb gedanst. Ze zitten nog perfect en zien er ook nog mooi uit. Ik heb er ook weinig op gelopen buiten de dansvloer. Vroeger nam ik namelijk altijd een tasje mee waar de laarsjes in zaten. Ik trok ze pas aan in de zaal, zodat ze zo min mogelijk beschadigden als ik er buiten mee zou lopen.

 

Zo heb ik gisteren ook nog de Weense wals gedanst, maar door dat vele draaien, raakte ik volledig mijn coördinatie kwijt. Leuk dat slechte zien. Halverwege de plaat die toen draaide, zijn we maar gestopt en werd ik weer naar mijn tafeltje gebracht. Balen, want de Weense wals is heerlijk om op te dansen.

 

In het begin van dit verhaal, vertelde ik dat ik vandaag nog steeds diep onder de indruk ben van gisteren. Dit komt doordat ik me nu pas ga beseffen dat mijn slechtziendheid me zo beperkt. Vroeger was ik niet weg te slaan van de dansvloer. Ik liep bij wijze van spreken naar iemand toe waar ik mee wou dansen en trok haar bij wijze van spreken op de vloer. Dat was gisteren wel anders.

 

De Latin-Amarican dansen zijn wel mijn favoriete dansen. Lekker strak en snel. Nou ja, sommige dansen dan. Zoals de Jive, CHa Cha Cha en Samba. Toen mijn favoriete Jive werd gedraaid, Les Humphries Singers met Mexico, vloog ik vroeger de vloer op en danste ik samen met mijn vriendin het hele nummer lekker door. Dit was gisteren helaas een stuk minder. Ik kan nu wel de vloer op stormen, maar vind maar eens iemand die je kunt uitzoeken om op dat moment mee te dansen. Ik vroeg wel even iemand die vlak bij me zat, maar die vond deze Jive te snel. Dit gaf natuurlijk niks, maar het feit dat ik het allemaal niet meer mee kan krijgen vanwege mijn slechte zicht, kwam wel even flink binnen. Zo waren er wel meer dansen. Ik vond het maar lastig om de vloer op te lopen en me lekker te laten gaan.

 

Er werd ook een demonstratie gegeven door een danspaar. Dat bleek heel mooi te zijn. Ook dit kreeg ik niet mee. De gevoelens van vroeger kwamen wel even boven hoe het kan voelen om zo’n mooie dans te zien en zelf uit te voeren, maar dat lukte gisteren dus niet.

 

Maar goed. De avond was werkelijk geweldig goed georganiseerd. Het was ook super gezellig. Werd aan alle kanten goed geholpen. Mensen lieten me absoluut niet links liggen en voelde ik me er helemaal bij horen. Alleen het niet enthousiast de vloer op springen deed me wel wat pijn.

 

Ik ben nu ongeveer 13 jaar slechtziend. Alleen besef ik me nu pas hoe het is om niet alles meer spontaan te kunnen. Uiteraard red ik me nog prima, maar zo’n avond als gisteren, mis je toch het echte zien.

 

Ik heb absoluut geen spijt dat ik gegaan ben. Sterker nog, ik heb dit nooit willen missen. Ik had wel meer mensen verwacht van onze dansgroep, maar het zien van Janet, Tjerry en Peter deed me ontzettend goed.

 

Vanmorgen ging ik ontbijten in het hotel en Peter en Paul waren er ook. Peter nodigde me uit om aan hun tafel te komen ontbijten en zo hebben we nog een uurtje of zo met elkaar gekletst. Uiteraard over de dansavond van gisteren, maar ook hoe het nu met ons gaat. Peter was zeer in mij geïnteresseerd en dat was natuurlijk wederzijds. Wat ik werkelijk erg mooi vond gisteren, dat Peter me ook meteen herkende toen ik in het restaurant zat om te gaan dineren. Het leuke is ook nog dat de stem van Peter niks is veranderd. Het was een prachtig weerzien.

 

Om 11.30 uur vanmorgen kwam Anne me weer halen. Allard bracht haar naar me toe en ik vond het super fijn dat ik Anne weer kon knuffelen. Voordat we weer naar Tolbert gingen, zijn we ook nog even in de platenzaak Evelien Novacek geweest. Daar kwam ik in de jaren 80 elke week. Daar heb ik ook de meeste 12 inches gekocht. Dit was ook weer erg leuk. Marjolein runt nog steeds de zaak, net als in de jaren 80. Ze herkende me ook nog en ik heb ook maar gelijk de allernieuwste CD van Mike Oldfield gekocht. De zaak was nog niks veranderd. De geur, de indeling en de toonbank stond zelfs nog op dezelfde plek. Werkelijk, de sfeer van toen had ik ook meteen weer te pakken.

 

Eenmaal weer in het Westerkwartier, dus weer terug in deze tijd, gingen we even het centrum van Leek in, nog naar de Streekproductenmarkt Nienoord geweest en vanavond uiteten bij De Mazzel.

 

Ik was de rest van de dag wat stilletjes. Zo’n dag als gisteren deinst nog flink na. Puur door de mooie sfeer, maar ook wel door de confrontatie van mijn slechtziendheid. Maar doordat mensen me op een prettige manier benaderden en hielpen, was het een superavond.

 

Ik wil Inge en haar crew hartelijk bedanken voor deze geweldige avond. Het was geweldig goed georganiseerd en het was gewoon weer als vanouds. De sfeer van 40 jaar geleden in het jaar 2023.

 

Als dagafsluiting heb ik voor de eerste Quickstep gekozen die gisteren de avond opende.

 

Bonne nuit!

 

Dagafsluiting: Culture Club - Karma Chameleon.

Laatst vernieuwd: 03 Jun 2023 om 22:22