het blijft me maar achtervolgen. Gelukkig leg ik me elke keer het gewoon naast me neer. Ben ik er absoluut niet mee bezig. Alleen als ik het weer tegenkom, word ik er weer mee lastig gevallen.
Alex Roeka schrijft prachtige liedjes. Ik ben niet zo van de Nederlandstalige muziek, althans de smartlappen mogen voor mij voor eeuwig in een kluis worden gegooid met ook maar gelijk de code achter de deur. Er zijn gelukkig ook artiesten die ik wel ambieer. Boudewijn de Groot, Spinvis, Roosbeef, Eva de Roovere en dus Alex Roeka. Rosa Spruit vind ik ook zeker de moeite waard. Deze artiesten zingen liedjes die tenminste een mooi verhaal hebben.
Alex Roeka weet me echt te raken. Ik heb nu 5 albums, waarvan Nachtcafé de allernieuwste is. De liedjes lijken wel op mijn lijf geschreven. Zo ook het liedje wat ik je nu laat horen in mijn dagafsluiting. Alleen wil ik je eerst nog even wat vertellen.
Afgelopen donderdag was ik in het centrum van Leek, bij Vicini. Dit is een lunchroom in het overdekte Liekeblom. Ik had afgesproken met mijn ex-vrouw, want er moest nog wat geregeld worden wat we ooit nog samen hadden. Een handtekeningetje en klaar was het. Dit is ook wel gelukt, maar tijdens het gesprek merkte ik op dat ze me nog steeds binnen wil dringen in mijn privé omgeving. We hebben het ook over het Platform Toegankelijk Westerkwartier gehad. Zij vindt het onverstandig dat ik weg ben gegaan bij het Platform. Ik vertelde haar al eerder dat ik me niet welkom voelde bij het Platform, behalve dan bij de werkgroep Marum. Ze zei ook dat iedereen van het Platform mijn inzet en ervaring waardeert. Dat er ook aardig wat mensen van de gemeente mijn inbreng altijd wel konden gebruiken.
Het gekke is, dat ik dit niet geloof. Ik krijg namelijk nooit van bepaalde mensen een reactie. Zeker tijdens de plenaire vergaderingen heb ik er totaal niks van gemerkt dat ze mij waarderen zoals ik ben. Sterker nog, ik ben niet voor niks weg gegaan. Ze zei ook dat ik me dan zelf buitenspel zou zetten voor bepaalde bijeenkomsten binnen de gemeente Westerkwartier.
Gisteren zou er een interview plaatsvinden met het Dagblad van het Noorden, om over de toegankelijkheid te praten over het gehele Westerkwartier. Wat ik dan wel bizar vind, dat ik hierbij niet was uitgenodigd. Ze vroeg nog wel of ik wilde meewerken, maar omdat we donderdag bezoek kregen en dat dit wel de gehele dag zou duren, wist ik bij mezelf wel dat ik niet om 9.00 uur al dit interview zou mee maken. Dit vertelde ik niet, want als ik niet word uitgenodigd voor dit interview, hoef ik ook geen moeite te doen om te melden of ik wel of niet die vrijdagochtend om 9.00 uur gezellig met het Dagblad te gaan praten. Maar goed ook, want we lagen ook die nacht van donderdag op vrijdag ook pas om 2.00 uur in ons mandje.
Het lijkt er wel op of mijn ex-vrouw me nog steeds op zoekt. Ok. De afspraak die we donderdagochtend hadden, was wel door mij geregeld, maar dan is het niet de bedoeling dat ik in een bepaalde hoek word gedrukt. Ik ben mede door haar al 2 keer weg gejaagd, in 2015 en op zakelijk vlak in 2018, toen nog het Platform Gehandicapten Leek, toen werd er echt een coupe gepleegd, maar nu kies ik écht voor mezelf en weet ik ook echt wel wat ik doe. Ik bepaal zelf wel hoe ik mijn eigen leven en vrijwilligerswerk indeel.
De ruimte die ik nu heb, dus de vrije uren dat ik nu heb, voelen heerlijk. Ben lekker bezig met de muziek, ben ik lekker aan het genieten samen met mijn allergrootste liefde Anne en kan ik doen en laten wat ik wil.
Als mensen mijn expertise echt nodig hebben omtrent de toegankelijkheid van openbare ruimten en gebouwen en niet te vergeten de digitale wereld, dan weten ze me wel te vinden. Zo niet, dan maar niet. Ik hoef er niet van te leven.
Nu is mijn prachtige leven sinds 2015 zo veranderd, dat ik me niet meer kan voorstellen hoe het daarvoor was. De liefde die ik voel van Anne naar mij, is zo bijzonder, dat ik gewoon heerlijk van elke dag kan genieten. Iedereen leeft maar 1 keer, dus ik ook en daarom kies ik samen met mijn lieve Anne ons eigen pad. Daar komt niemand tussen.
Nu weer terugkomend op de muziek van Alex Roeka. Luister vooral naar de tekst. Dan snap je precies mijn boodschap van dit verhaal.
Bonne nuit!
Dagafsluiting: Alex Roeka - Gestreeld en Gekrast.
Laatst vernieuwd: 17 Aug 2024 om 22:18
Ik heb inmiddels al honderden blogs geschreven en (bijna) dagelijks komt er weer een nieuwe bij.
Daarom heb ik een handig mini-menu laten maken zodat jullie eenvoudig per categorie mijn blogs kunnen lezen.
Veel plezier!