In 1998 woonde ik nog in het dorp Nieuw-Weerdinge. Een dorpje tussen Emmen en Ter Apel. De buren die we daar hadden vierde een verjaardag en daar leerde ik Ebel, IJmtje en Ron kennen. Het leuke was, dat IJmtje haar zus, die toen in Atlanta woonde, net een baby had gekregen en omdat ik al internet had, kon ik regelen dat Ebel en IJmtje al wat foto’s konden zien, want via de e-mail kon IJmtje haar zus de foto’s naar me op sturen.
Zo begon onze vriendschap en na die ene verjaardag, ben ik al heel vaak bij Ebel, IJmtje en Ron thuis geweest in Veenhuizen. In 2000 ging ik verhuizen naar Tolbert en uiteraard bleef ik regelmatig komen in het prachtige dorp Veenhuizen. Eerst nog met eigen auto, en toen ik eenmaal slechter ging zien, ga ik er tot aan gisteren er met de taxi er naar toe.
In die 23 jaar dat ik de DuursMaatjes nu ken, is er heel veel gebeurd. Ik ging in 2015 scheiden, en hebben ze me ongelofelijk goed opgevangen. Kon ik komen wanneer ik er op dat moment echt behoefte aan had en zo hebben de muren van het huis aan de Hospitaallaan heel wat meegekregen.
Een vriendschap die helemaal verweven zit in mijn lijf. Uiteraard hebben ze ook mijn verliefdheid gemerkt toen ik over Anne begon. Ze waren super nieuwsgierig en eenmaal ontmoet, sloten ze Anne in hun armen. Prachtig.
Ik schrijf dit zo op, omdat Anne en ik gisteravond voor het allerlaatst in hun huis in Veenhuizen op bezoek waren. De DuursMaatjes gaan namelijk verhuizen naar Roden. Ze krijgen daar een mooi stekkie, alleen weet ik zeker dat ik het huis in Veenhuizen wel ga missen. Zo mooi, een prachtplek, midden in de natuur en ook gewoon in de bewoonde wereld. Heel bijzonder allemaal.
In die 23 jaar kwam ik er graag. Maar Roden is wel veel dichterbij. Ze vertelden ons al dat hun appartement er bijzonder mooi uitziet, dus daar gaan ze ook vast lekker wonen.
Gisteravond dus voor het laatst. Ik moest even naar het toilet en het leuke is, dat je met een krijtje op een soort schoolbord wat kan schrijven. Ik schreef gisteravond de tekst: Veenhuizen, Tot ziens.
Op die manier heb ik maar afscheid genomen van een prachtig plekje met schitterende, mooie, moeilijke, grappige en bijzondere momenten.
Ebel en IJmtje. Wij zijn tenminste super benieuwd naar jullie nieuwe stek en we blijven vrienden voor het leven.
Laatst vernieuwd: 03 Jul 2021 om 16:09
Ik heb inmiddels al honderden blogs geschreven en (bijna) dagelijks komt er weer een nieuwe bij.
Daarom heb ik een handig mini-menu laten maken zodat jullie eenvoudig per categorie mijn blogs kunnen lezen.
Veel plezier!