Blog

Afgelopen weekend, van 7 februari tot 10 februari, waren Anne en ik naar het mooie Egmond aan Zee geweest.

Op 7 februari waren we precies een half jaar getrouwd en 10 februari hadden we precies 2 jaar een relatie. Hoe mooi kun je het hebben om dat te vieren in het mooiste plekje aan de Noordzeekust.

 

We konden mee rijden met Allard. Dat was natuurlijk lekker handig, want dat scheelde ons heel wat Valys kilometers. We waren rond 15u00 wel in Egmond en we kregen onze zelf uitgekozen kamer toegewezen. Kamer 37. Deze kamer zit op de tweede verdieping en precies boven de ingang. Dus we hadden zicht op zee, op de vuurtoren, en op het gezellige dorpje.

 

Eenmaal ingecheckt. gingen we naar het strand. Het was inmiddels donker en de maan was goed te zien. De vuurtoren was ook prachtig verlicht en tijdens de strandwandeling, langs de vloedlijn, kon je de maan en de vuurtoren mooi zien. Het was dus kraakhelder die avond. Na deze leuke en knusse strandwandeling, gingen we dineren bij De Zilte Zoen. Dat restaurant zit naast Hotel De Vassy, waar we logeerde en dus lekker dichtbij. Het eten was lekker. En zoals altijd kon ik niet van Anne afblijven, en vroeg ik meerdere keren om een kusje. Ja. Bij de Zilte Zoen moet je ook een zilte zoen scoren natuurlijk. ;)

 

Het was super gezellig tijdens het etentje. Rond een uurtje of 21u30 liepen we weer naar ons hotel en gingen we slapen.

 

Zaterdag kwamen Una en Aurora in de middag bij ons op visite. Dat zou eigenlijk op zondag gebeuren, maar door de verwachte storm, Ciara, hadden we dat een dag vervroegd. We zijn met ons viertjes naar de Abdij van Egmond Binnen geweest. Daar wilde Anne dolgraag naar toe, en ik vind het een plek om echt tot rust te komen.

 

Het was daar erg mooi. We hebben het gehele klooster wel bekeken. Ik ben hier wel eens eerder naar binnen geweest, maar nu heb ik veel meer bekeken dan voorheen. Zeer bijzonder allemaal.

Nog even naar het winkeltje gekeken, waar onder andere de kaarsmakerij ook gevestigd is, en je rook ook echt de geur van die kaasmakerij. Helaas was die kaasmakerij gesloten, maar we hebben daar wel goed rond gekeken, althans in dat winkeltje.

 

In de avond hebben we gegeten bij Angelo’s. Dat was een complete mislukking. De bediening was niet al te slim, was het eten niet gaar, niet warm, en dus niet te eten. Dat gaven we wel aan de bediening door, maar die deden er vervolgens helemaal niks mee. Anne en ik hadden onze pizza’s maar voor de helft op gegeten en de zwaardvis die Una en Aurora hadden besteld, was zo droog, dat ze ook maar gestopt zijn met eten.

 

Onder stevig protest, toch maar betaald, en we vertelden de beheerder, dat we bij hun nooit meer gaan eten. Zo slecht hebben we het nog nooit mee gemaakt. Terwijl we er vorige jaren prima hadden gegeten. Ik miste ook wel de echte Italiaanse kok. Tijdens het wachten op ons slechte eten, hoorden we ook heel veel glas gerinkel, borden die omvielen en dergelijke. Dus volgens mij was de kok gewoon uit Zweden, die rechtstreeks uit de Muppetshow vandaan kwam.

 

Na dit drama hebben we nog een heerlijk wijntje gedronken bij de openhaard bij Van Speijk. Dat was weer heel erg gezellig en knus.

 

Zondag was het dan de stormdag. In de ochtend was het al aardig bezig, maar rond 15u00 hadden we weer met Allard afgesproken, om te kijken of het ook zou gaan lukken om met die storm even op het strand te gaan kijken.

Dat hebben we gedaan. Rond een uurtje of 17u00 liepen we via de boulevard naar de strandopgang bij Van Speijk. Tegen de wind in, en dat was werkelijk even een beproeving. Ik kon bijna geen adem meer halen, want er stond toen al iets van een windkracht 10. Eenmaal op het strand, voelde ik het zand letterlijk over en door me heen schuren. Ik met mijn korte haar voelde wel degelijk het scherpende zand.

 

Na deze expeditie, zijn we naar Van Speijk gelopen. We vlogen bijna letterlijk er naar toe, want we hadden de wind mee. Daar lekker bijgekomen en heerlijk gegeten. Allard vertelde wel dat het mistig was geworden door het vele zand wat door het gehele dorp heen vloog.

 

Na het eten zweefden we naar het hotel. We hadden namelijk de wind in de rug en dus wapperden we zo het hotel naar binnen. Blij toe, want zo’n wandeling met windkracht 10 valt echt niet mee.

 

Eenmaal op onze kamer voelden we de kamer zelfs trillen. Zo heftig ging het de gehele nacht nog wel te keer.

 

Maandag was dus de laatste dag. De wind was wel wat afgenomen, maar we hadden tenminste wind mee en dus was het ritje goed afgelopen.

 

Het was een geweldig mooi, bijzonder, spannend en gezellig weekendje Egmond aan Zee. Anne en ik zijn er nu samen 3 keer geweest, en ook elke keer hadden we wel een storm. Hopelijk blijft het vanaf nu, als we daar weer zijn, rustig voor wat betreft de wind.

 

We zijn in ieder geval goed uitgewaaid.

Laatst vernieuwd: 13 Feb 2020 om 17:51